نکاتی درباره نورپردازی در دکوراسیون داخلی
شدت روشنایی:
انعکاسات ناخواسته:
برای هر ناحیه تامین روشنایی خاص باید میزان منابعی از شدت روشنایی ایجاد شود.
شدت روشنایی در سراسر ناحیه ای که تامین روشنایی آن مدنظر است باید به طور
معقولی یکنواخت باشد. این بدان معنی است که سر تا سر اتاق باید به میزان
مناسبی روشن شود. این امر به منظور اجتناب از ایجاد نواحی تاریک با وسعت
زیاد است که ممکن است در حالتی که شخص بایستی از ناحیه تامین روشنایی مربوط
به خود به اطراف نگاه کند بر تطابق چشم اثر بگذارد.شدت روشنایی باید با
استانداردهای مربوطه انتخاب شود.
سطوح مجاور:
از تفاوت زیاد در شدت روشنایی سطوح مجاور باید اجتناب شود. تفاوت بین شدت
روشنایی سطوح مجاور نباید از نسبت ده به یک تجاوز کند. از این رو درخشندگی
اطراف ناحیه تامین روشنایی باید کمتر از درخشندگی خود ناحیه تامین روشنایی
باشد؛ در غیر این صورت، قابلیت دید در این ناحیه، مختل می شود.
همچنین ممکن است باعث خستگی چشم شود، زیرا در این حال باید خود را دو برابر با شرایط جدید تطبیق
دهد. (مثل هر بار که چشم از صفحه تلویزیون به اطراف منحرف می شود و دوباره
به صفحه بر می گردد). در صورت تداوم این کار، چشم خسته شده و منجر به
ناراحتی هایی از قبیل سردرد، خستگی مفرد و غیره می شود.
حفظ شدت روشنایی:
به منظور اطمینان از اینکه شدت روشنایی مورد نظر همواره تامین می شود،
باید تدابیری برای حفظ شدت روشنایی، تعمیر و نگهداری و تمیزکردن چراغ ها
اتخاذ شود.
شدت روشنایی نباید هرگز به کمتر از 80 درصد مقدار توصیه شده افت کند. در
طراحی های خوب روشنایی، برای جبران تقلیل نوردهی در نتیجه کهنگی لامپ و
تجمع آلودگی روی چراغ ها، شدت روشنایی اولیه، بیشتر از مقدار لازم در نظر
گرفته می شود.
کنترل خیرگی چشم:
به منظور پیشگیری از ایجاد خیرگی ناراحت کننده چشم ناشی از منابع نوری، درخشندگی آنها در زاویه های دید معمولی باید محدود شود.
لامپ های بدون پوشش، باعث ایجاد خیرگی ناراحت کننده چشم می شوند زیرا
درخشندگی آنها معمولاً خیلی زیاد است. این امر در مورد لامپ های فلورسنت
بدون
پوشش در حالتی که کار مداوم در زیر نور این لامپ ها مورد نیاز است نیز صادق است.
چراغ هایی همانند لامپ فلورسنت از نوع بلند با پایه های باریک، بدون
استفاده از وسایل کنترل چشم از قبیل پخش کننده های منشوری یا شبکه ای به
کار می روند. با این حال، در حالی که مدت زمان قرارگیری در زیر نور لامپ
های فلورسنت بدون پوشش برای مثال در راهروهای اتاق استراحت و غیره کم باشد،
استفاده از آنها قابل قبول است.
برخی از انعکاسات ممکن است در کارایی یا راحتی اشخاص، اختلال ایجاد کنند؛
مثلا انعکاس نور از روی سطوح براقی که روی آنها مطالبی نوشته شده است.
معمولاً این امر خارج از کنترل طراح روشنایی است؛ زیرا به وضعیت قرارگیری
در ناحیه تامین روشنایی نسبت به منبع نوری بستگی دارد. توزیع روشنی سطوح
داخلی اصلی: علاوه بر کنترل درخشندگی منابع نوری، روشنی سطوح داخلی اصلی از
قبیل دیوارها، سقف ها و غیره از طرق زیر حاصل می شود:
1. درنظرگرفتن ضرایب انعکاسی مناسب برای سطوح .
2. تامین روشنایی مناسب برای سطوح
هدف از اتخاذ این تدابیر، اجتناب از تفاوت های بیش از حد روشنی سطوح وسیع
است که در میدان دید قرار دارند. تفاوت های خیلی زیاد در روشنی سطوح همانند
و درخشندگی بیش از حد منابع نوری باعث خستگی مفرط چشم ها می شود. از طرفی
در صورتی که روشنی، خیلی یکنواخت باشد، تاثیر آن ایجاد محیط خسته کننده یا
افسرده کننده است.
با اینکه توزیع روشنایی عمومی عامل اصلی است ولی شدت سایه ها نیز در محیط
تاثیر می گذارد. شدت سایه ها به وسیله نوع توزیع نور تعیین می شود.
مثلاًنوردهی با زاویه بسته باعث ایجاد سایه هایی با شدت زیاد می شود؛ در
حالیکه لامپ های فلورسنت سایه هایی ملایم ایجاد می کنند.
سایه های با شدت زیاد، معمولاً مناسب نیستند؛ به جز مواردی که هدف، ایجاد جلوه های ویژه باشد.
انتخاب مستقیم روشنایی:
سیستم های روشنایی باید به گونه ای انتخاب شوند که توزیع روشنی مورد نیاز
را ایجاد کنند. این بدین معنی است که در مورد آویز یا چراغ هایی که روی
سطوح نصب می شوند، در دفاتر کار و اماکن، حداقل 30 درصد نور منتشره باید به
طرف بدن باشد. در این صورت می توان از کافی بودن روشنی سقف اطمینان حاصل
کرد.
روشنایی غیرمستقیم:
نحوه عمل این نوع روشنایی به صورت توکار است. در این روش همه نورها به طرف
سقف هدایت می شود و سایر سطوح در اتاق به وسیله انعکاس متقابل روشن می شود.
نتیجه این امر، خسته کننده است؛ زیرا توزیع روشنی بیش از حد یکنواخت است.
همچنین این نوع روشنایی کارایی خوبی ندارد و فقط در موارد خاص باید از آن استفاده کرد.
